A GARDEN BY THE SEA

Tuineren zo vlak bij de zee, aan de rand van de duinen is een vak apart.
Ik kom hier de nodige hindernissen tegen. 
Knagende herten die werkelijk alles wat in het voorjaar zoal omhoog komt, opvreten. 
Een miljoen duinkonijntjes die dol zijn op elk malse hapje.
Droge zandgrond, waar voedingsstoffen ver te zoeken zijn. Harde zilte zeewind, die veel planten doet omwaaien.
Kortom, uitdagingen genoeg.

Na tien jaar experimenteren, heb ik redelijk greep op dat wat wel kan en dat wat absoluut niet lukt.
Ik heb er van alles over gelezen en het nodige uitgeprobeerd. Er is veel mislukt, opgeknabbelt of totaal niet opgekomen.
Gelukkig bestaat er internet en kan je bv opzoeken van welke planten herten niet houden. Vooral op engelse sites onder kopje "deer proof plants and scrubs" krijg je genoeg hits om wat kennis te vergaren. Zo zijn ze dol op rozen en violen, maar griezelen van de meeste kruiden en bloemen met harig blad.

Mijn droom over een heuse moestuin is niet uitgekomen. Die uitdaging was te groot. De konijnen deden een ware aanval op het weinige dat op deze grond omhoog kwam. 
Alles wat eetbaar is, kweek ik nu in de kas en dat werkt uitstekend. 
Herten, konijnen en andere knabbelaars houd ik buiten, al moet ik niet vergeten om 's avonds het deurtje dicht te doen. Want heus een ree zit er niet mee om in de kas mijn bakken met sla leeg te grazen.
De moestuin heb ik omgebouwd tot een bloemen- en kruidentuin die omheind is met een hek van 2 meter hoog en dan nog presteert het reetje het om binnen te glippen, maar daar kan ik dan om glimlachen. De grote damherten lukt het in ieder geval niet, daar zijn ze te lomp voor. Zij veroorzaken veel grotere schade dan een kieskeurig reetje.

Het is zoeken naar een aanvaardbaar evenwicht tussen mens en dier. Daar ben ik in deze tuin naar op zoek. De natuur wint altijd, maar je kan ze wel te slim af zijn. Het is een boeiend spel.

Alle zaden heb ik afgelopen winter al besteld bij de belgische " de Nieuwe Tuin "  . Zij leveren topkwaliteit tegen een goede prijs. Met het  zaaien in de kas ben ik net voorzichtig begonnen. Ik ben daar nooit te vroeg mee. Dat werkt aan de kust niet.
Tot mijn verbazing stond er een ameryllis in volle bloei, wat een kadootje.
De raapsteeltjes en de sla komen vrolijk op.
Wat kan ik me verheugen op een heerlijk raapstelenstampotje, het water staat me al in de mond. Puur voorjaar!
De zaden van de lathyrus staan te wellen, ik zie ze al in bloei staan.

Ik laat me leiden door het boek van Belgische Mme Zsazsa, een fantastisch moestuin- en receptenboek, met hele praktische tips. Haar vegetarische recepten zijn werkelijk heerlijk en maakbaar.
Ze heeft een verfrissend blog, met leuke humorische teksten, dat het leven niet perfect hoeft te zijn en dat een misvormd radijsje ook lekker smaakt.
Elke januari brengt ze een tuindagboekje uit, dat je kan uitprinten. Ik maak daar dankbaar gebruik van voor mijn aantekeningen. Je kan het vinden op haar blog.

Na al dit geklungel in mijn tuintje, nog even met de hond naar het strand dat er verlaten bij ligt. 
De zon gaat onder achter de duinen en ik kom tot mijn rust met mijn verslavende haakwerkje.
Laat het voorjaar maar komen. 


fijn weekend....