NICE RUMBLE

                                                                                                           (pinterest)

Ik ben een echt tijdschriften en 
boeken- mens,

ik vind het heerlijk om rond te neuzen 
in andermans huizen,

om interviews en verhalen
te lezen over mensen zoals jij en ik.

Vaak gaat het maar om dat ene plaatje,

dat ene verhaal waar ik zo in opga.

Maar wat me steeds meer gaat storen, 

zijn die " perfecte" plaatjes

die volgens mij niets met het 
echte leven te maken hebben.

Van die sterile toonzalen zonder ziel,

over huiskamers, zoals die er bij 
mij nooooit uit zal gaan zien

over boekenkasten op kleur,

over eettafels waar niets op ligt, 
altijd prachtig in de was.

Ze spreken me net zo min aan als 
die modellen met maatje 32.

Allemaal prachtig, maar niet realistisch.

Die eettafels zijn nooit volgeladen met kranten,
gebruikje kopjes, speelgoed van de kleintjes en 
meegenomen schelpjes.
Een gang vol modderschoenen en met 
een natte hond die zich eens lekker uitschudt.

Ik zit op Instagram ( klik ) en merk
dat ik juist diegene volg die iets 
meer te melden hebben, uit-
gaan van de realiteit en die is in de
regel niet perfect.

Daarom was ik zeer gecharmeerd 
van de Flow Wonen (klik)

over vooral niet perfecte huizen

over de zin en onzin van ontrommelen 

en binnenkijken bij rommelaars.

Een dik tijdschrift naar mijn hart.

En een goede tegenhanger van de hype 
ontrommelen, niets mis mee, 

maar het wordt gelijk weer 
zo overdreven zoals bv 
Project 333, bedacht door 

Courney Carver (klik).

Ik ben eens naar mijn eigen huis gaan kijken

en concludeerde dat het mij wel beviel.
Ik ben geen rommelaar en houd 
van een opgeruimd huis, mijn boekenkast 
staat keurig op thema maar perfect en 
leeg hoeft het niet te zijn.

Tuurlijk, zo nu en dan de boel saneren

kan geen kwaad

maar ik wil vooral  mijn eigen leven LEVEN....

Ik wens jullie een ( beetje) rommelige week...

                                                                 

BewarenBewaren

THE WAY I LIVE

Een aantal jaren geleden ben ik van de 

"grote" stad verhuisd naar het "platteland".

The country, zoals de Engelsen dat mooi noemen

als ze in absoluut niemandsland wonen.

Het was niet zomaar een wild idee 

want we kwamen hier al vanaf 1990.

We wisten waar we aan begonnen.

Ik weet nog hoe ik boven op de houten buitentafel 

zat van het huis dat al jaren leeg en te koop stond

( niet voor niets, uiteraard).

mijn benen wiebelend, in de avondschemer

en ik droomde hoe het zou zijn

hier te mogen wonen, zo midden in de duinen.

Ik herinner me hoe er een uil aan het krijsen

was en het rook puur, pure zilte zeelucht.

Een aantal mensen in onze omgeving 

hebben het nooit begrepen en ons 

uitgebreid voor gek verklaard.

Sommigen zijn ons gevolgd, 
maar weer terug gegaan.

Wij hebben tot op de dag van vandaag geen spijt.

 12 jaar later geniet ik elke dag opnieuw.
Van alle seizoenen, weer of geen weer,

de schoonheid van de natuur, de stilte,

maar ook de warmte en gezelligheid

van de mensen die hier wonen.

Er is net iets meer tijd, aandacht en zorg voor 

elkaar, dat wat ik in de stad vaak miste.

En wie we een heel groot plezier doen door hier wonen

is onze labrador, 

die zou niet weten hoe je in een stad moet overleven.

Ik wens jullie een gezellige week

maak tijd voor elkaar....

I WONDER

Een paar straatjes verop staat een antroposofisch huis

je kent ze misschien wel,

apart van bouw met vreemde hoeken en kleuren.

Ik loop er niet vaak langs

en ken de mensen van goede morgen, goede avond.

 Toen ik er laatst weer eens voorbij kwam 

bleef ik vertwijfeld staan.

In het stenen muurtje dat deze tuin omheint,

is in het verleden een nis gemaakt en 

daar staat een Boeddha beeldje in.

Dat had ik al eerder gezien.

Je oog moet er op vallen,

want de meneer van het plaatselijke energie-

bedrijf heeft niet veel op met dit soort fratsen.

Hij heeft nog net niet zijn electriciteitskastje 

er overheen geplaatst.

Maar wat schetste gister mijn verbazing:

er stond nu -2 jaar later- een totaal ander 
beeldje in dan ik mij kon herinneren.
 Ik wist het zeker.
Eenmaal thuis moest ik 

diep graven in mijn foto-archief

En ja hoor, ik had nog 1 getuige (klik)

van een heel mooi oud verweerd boeddha-kopje.

Iemand, de bewoners? moet er een weer

beeldje in gezet hebben, duidelijk nieuw.
Gelukkig maar, want zo'n leeg nisje
slaat nergens op. Hopelijk hebben ze
het nu goed vast gezet.

Ik vraag me overigens wel af
 wat er met het mooie 
oude boeddha-kopje gebeurd is?
Als het gestolen is, zal er geen 
geluk op rusten, vermoed ik zo.

Ik wens jullie een goed najaarsweek
vol wijsheid...

RAINBOW-BLANKET IN " V-STITCH "

Mijn kleindochter Julia

was de enige van
mijn 4 kleindochters
die nog geen deken van oma had.

Ze had niet veel wensen

als er maar veel kleurtjes in zaten

Ik heb gekozen voor een

V-Steek

gemaakt van Annell Miami ( klik )

gehaakt met haaknaald 4.

Ik had met dit garen al eerder 
een dekentje gehaakt 
en had nog wat kleurtjes

liggen, handig om gelijk

wat restjes weg te werken.

De V-steek kent vele variaties

met stokjes tussen de steken en zo

maar ik heb gekozen voor het meest 

makkelijke patroon.

Als eerste heb ik een proeflapje gemaakt 

aan de hand van de tutorial

van het blog Bit of Color van Margaret

( klik )
Heb je het eenmaal door dan is het een 
kwestie van meters maken.

Ik heb 10 banen geel gehaakt en daarna 

in schema de regenboogkleuren verwerkt,

deze kleuren heb ik ook weer in de 

rand , ook V-stitch,  terug laten komen

De deken is 1.20 bij 1.50 .

Het olifantje komt van 
de site repeatcrafterme.com.
met letterlijk het staartje roze.

( klik )

Nu maar hopen dat ze er lekker onder slaapt,

eind november gaat hij mee,

als we onze zoon en zijn gezin

weer gaan bezoeken in Azie.

Ik wens jullie een creatieve week....